Zakończyłyśmy spotkania z dwiema grupami rodziców ze Świdnicy. Drodzy Rodzice, dziękujemy Wam za otwartość i gotowość na zmiany dotyczące budowania i pielęgnowania relacji dorosły-dziecko. Dziękujemy też za gotowość przyjmowania najnowszej wiedzy o rozwoju człowieka. Wierzymy w to, że nasze dyskusje o tym, jak kary i nagrody, jako tzw. metody wychowawcze, zaburzają rozwój społeczno-moralny dzieci, zaowocują w Waszych rodzinach spokojem, radością i umiejętnością porozumiewania się w duchu wzajemnego szacunku, akceptacji i miłości - bez przemocy.

Rodzice wierzą, że bunt i wrogość młodzieńcza są w sposób nieunikniony funkcją tego stopnia rozwoju. Nie uważam tego za słuszne –to raczej zależy od tego, że młody człowiek jest bardziej w stanie sprzeciwiać się i buntować. Już nie  ukierunkowują go nagrody jego rodziców, ponieważ już ich nie potrzebuje i jest odporny na groźby kar, gdyż istnieje niewielka możliwość, że staną się powodem cierpienia(…). Młody człowiek zachowuje się tak, jak się zachowuje, ponieważ zdobył wystarczające siły i środki, aby samodzielnie zaspokajać swoje potrzeby i by nie bać się władzy rodzicielskiej. Na tej podstawie młody człowiek buntuje się nie przeciw rodzicom. On buntuje się przeciw ich władzy. (…) Gdyby rodzice mniej liczyli na władzę, a więcej na metody bez użycia władzy, aby wpływać na swoje dzieci od najmłodszych lat, dziecko miałoby mniej powodów do podnoszenia buntu, gdy wchodzi w wiek młodzieńczy. - Dr Thomas Gordon, Wychowanie bez porażek